Piše: Vasilije Đurić
Demokratski sistemi karakterišu se, pre svega, političkim nadmetanjem. Redovni, opšti, tajni, i slobodni izbori između partija koje imaju različite ciljeve legitimišu nosioce političke vlasti i nude mogućnost razrešenja vladajuć(e)ih partij(e)a, čak iako ovo u praksi – kao što je to slučaj sa Japanom gde je liberalna partija od 1946. godine na vlasti – može trajati dugo.
Garancija ljudskih i građanskih prava u ovim sistemima ograničava državnu moć i omogućava pluralističke strukture koje su neophodne da bi se ostvarila volja naroda i njegovi različiti interesi u vladajućem sistemu.
Demokratija nije samo sistem zasnovan na suverenitetu naroda sa odlukama koje donosi većina. Tu još spadaju pravna država i raspodela vlasti koje štite manjine, sprečavaju samovolju države, te ograničavaju moći pojedinih nosilaca vlasti. Za održavanje demokratskih sistema od velikog je značaja da pored kontraverznih mišljenja i interesa postoji i općenito prihvaćena oblast vrednosti – na primer osnovna prava ili demokratska forma vlasti sama po sebi – koju veće grupe građana neće dovoditi u pitanje.Ako pak nema,garancija ljudskih i građanskih prava u ovim sistemima i pravne države,koja ograničava državnu moć ili bolje rečeno moć pojedinaca,onda još uvijek robujemo totalitarno-despotskim režimima,dijece despota, koji su obilježili dvadeseti vijek. Totelitarizmus u ovoj tipologiji predstavlja suprotan pol demokratskim sistemima. Klasični totalitarni sistemi – nacionalizam i sistem u Sovetskom savezu koji se orjentisao ka staljin-ističkim pretpostavkama – okarakterisirani su sledećim značajkama: Postoji samo jedna, jedina partija koja svoju legitimaciju ne nalazi u izborima i koja volju naroda ne prihvata kao ograničenje svoje moći. Nasuprot tome, partija smatra svojim zadatkom da volju naroda usmerava shodno svojim sopstvenim pretpost-avkama,a pokušaj izborne volje ostavlja za vrijeme,kada se osjeti dovoljno moć-
nom da je prekroji ili pokrade.Osnova za ovo sve je razumevanje despotovih slu- ga ,slično religioznom razumevanju. Ovakvo razumevanje sveta, predstavlja sebi tačnom činjenicu, da je ono to, kojem je poznato idealno krajnje stanje društva, te da u određenom periodu ono može dovesti do takvog stanja. Jezgra nacionalističke i komunističke ideologije bila su svetska vladavina „arijevske rase“, odnosno izgradnja „besklasnog društva“,čija ideja na globalnom planu još nije zam
rla.Višepartijski sistemi,nude različite ciljeve,ali samo kao šarenu lažu do jednog i jedinstvenog cilja,a to je pljačka i siromašenje vlastitog naroda,čim stvore opciju za vlast.Dakle,svjedoci smo jedne surove ideje,koja dovodi u pitanje opstanak malih naroda i ima za posljedicu sve veći broj siromašnih zemalja,među kojima je i naša država.Lažna demokratija,bez obzira na svoje višepartijsko djelovanje,robuje totalitarnom,kako domaćem tako i globalnom cilju.Izdvojene ili zatvorene grupe ljudi,koje čvrsto slijede svoja načela,kao idealna,možemo posmatrati,kao učitelje nove religije,koju kao vjernici Crkve ili druge vjerske zajednice nismo stekli rođenjem.Ovakvo stanje,političkog života danas u Srbiji,možemo jedino upoređivati sa sektama.Tim pre što se sekta,najčešće formira,nasuprot osnovnoj grupi iz koje je potekla, razvijajući učenje i ubjeđenje,koje je po uvjerenju članova sekte,ispravnije u odnosu na učenje i gledište većinske populacije.Za članstvo, nakon lične odluke ,mora se proći kroz određenu proceduru provere,kako bi prijem i napredak bio zagarantovan ,mora se poštovati kult ličnosti vođe i zaboraviti vlastiti stav.Karakteristike koje se danas vezuju za sekte,a posmatrajući ih u paraleli,sa višepartijskim sistemom su na primjer:
– ograničenje ličnih sloboda članova
– šteta široj društvenoj zajednici
– povreda ljudskih prava unutar grupe,kao i sloboda mišljenja
– seksualno iskorištavanje ili zlostavljanje
– kultovi ličnosti oko vođa
– odvajanje članova od porodice i prijatelja
– zahtjev za velika davanja
– eksploatacija članova,pa i šire društvene zajednice
– kultovi žrtve
Ovo svakako nije kraj,ali dovoljno da bi se,također povukla isto tako jedna kvalitetna paralela,svega onog što ove organizacije ne sadrže:
– Ne pravi sebi idola niti kakva lika,nemoj im se klanjati niti im služiti.
– Ne ubij
– Ne kradi
– Ne svedoči lažno na bližnjega svojega
– Ne poželi ništa što je tuđe
I na kraju američko-austrijski sociolog Peter Berger u sektama vidi organizacioni model samozaštite kolektivnih interesa manjina na teret većine.Hoćemo li za dva
mjeseca,ako preživimo biti svjedoci istinskih promjena ili samo povećane prodaje stiropora.
Uspavana Srbijo probudi se!Ako ni zbog koga onda zbog svoje mladosti!!
